Over de kasseien naar Bulgarije
Fietsen tegen armoede en mensenhandel.
Wanneer de wereld in brand staat dan moet je niet alleen op de heetste plaats blussen!
Ik ga ondertussen al meer dan 10 jaar richting de landen die wij Oost-Europa noemen. Estland, Letland, Roemenië en Bulgarije zijn plekken die bij ons wel bekend in de oren klinken maar wanneer je er je hart verliest dan kan je niet meer anders dan deze mensen omarmen. Want vele mensen leven hier in onvoorstelbare armoede.
Armoede die zo schrijnend is dat we kinderen tegenkwamen met kleren die wij nog niet als vodden zouden gebruiken. Hoe kan je dan anders dan al je vrienden en kennissen vragen om kledij te verzamelen?
Armoede die zo schrijnend is dat jongeren die aan het begin van hun leven staan niet naar school kunnen. De straat is hun school en deze leert hen om de pijn te verdoven met alcohol en drugs. Hoe kan je dan anders dan al je vrienden en kennissen vragen om mee te helpen om jeugdcentra te opbouwen zodat tenminste voor enkelen de spiraal gebroken mag worden?
Armoede die zo schrijnend is dat ouders hun dochters van 13j aanbieden om te trouwen wanneer we in een dorpje gingen helpen. Hoe kan je dan anders dan al je vrienden en kennissen vragen om financieel te helpen zodat wij hulpgoederen kunnen opsturen en ter plaatse deze kunnen gaan uitdelen?
Vaak hoor ik dat het een druppel op een hete plaat is. Maar elke druppel die verdampt maakt geluid. Het geluid van bevrijding, het geluid van vernieuwing, het geluid van hoop! En door BMT komen steeds meer mensen op dit geluid af en willen zelf dit geluid worden!
Ik hoop dat jullie dit geluid nu ook horen en willen versterken zodat het krachtiger, hoorbaarder en hoopvoller mag klinken dan ooit tevoren!
Want met BMT willen ook de volgende uitdaging aangaan!
Ik hoor vaak de vraag waarom wij met Bulgarije bezig zijn terwijl de mensen in Oekraïne nood hebben. En dat is ook zo. Daarom zijn we blij dat we een hele voorraad kledij hebben in ons magazijn die we uitdelen aan iedere organisatie die Oekraïners opvangt hier in België. Zonder onze liefde voor Bulgarije was dat nu niet mogelijk geweest en zonder jullie steun was dit ook niet mogelijk geweest. Soms doen we dingen en zien we later pas de volledige uitwerking ervan!
We zijn blij en dankbaar dat we kunnen helpen. Maar we zijn ook blij en dankbaar dat we jullie en iedereen in onze omgeving die een hart heeft voor de weerlozen, de armen en de verdrukten de kans kunnen geven om een steentje bij te dragen.
Maar weet je dat de mensen die hier geraken en in een veilig gezin terecht komen de gelukkigen zijn? Al jaren horen we over mensenhandel in Oost-Europa. Dat is letterlijk wat het woord zegt dat het is: Mensen die verhandelt worden als koopwaar. Maar wat dit echt betekend is dat hun identiteit weggenomen wordt en ze misbruikt worden als slaaf en prostitué, een gebruiksvoorwerp dat wordt weggegooid wanneer het zijn nut heeft gehad. Maar een mens gooi je niet op de vuilnishoop zoals afval. Al jaren horen we deze verhalen en nu eindelijk na jaren van corona waardoor we niet naar daar konden gaan is dit jaar het jaar dat we ook hier hulp voor gaan bieden.
Oekraïne en Bulgarije liggen in vogelvlucht 150km van elkaar op het dichtste punt. Dat is dichter dan van Hasselt naar Oostende... En de mensenhandelaars liggen op de loer. We lezen dit iedere dag in de krant en horen het van onze contacten in Oekraine, Roemenië en Bulgarije. Maar het is een utopie te denken dat ze allemaal uit hun klauwen gered kunnen worden. Sommigen zullen door de hel gaan en dan terecht komen op de straten van Sofia. Van uitbuiting tot uitbuiting. Zonder hulp en zonder hoop. En dit is onrecht dat moet bestreden worden!
Ik ga met de fiets naar Bulgarije om geld op te halen voor onder andere een herstelhuis. Een plek waar mensen die slachtoffer zijn van mensenhandel rust en herstel mogen vinden. Waar ze opnieuw hun echte identiteit mogen vinden. Waar ze een vaardigheid leren die hen in staat stelt om in hun levensonderhoud te voorzien.
Doe ik dit voor mijn plezier? Nee, ik zou liever het echte werk doen, dicht bij de mensen in nood staan. Aanpakken wat er moet gedaan worden. Maar we kunnen dit niet zonder de nodige fondsen. Daarom zeg ik opnieuw, lieve vrienden kennissen en iedereen die geraakt wordt door mijn verhaal hoe kan ik anders dan jullie om steun vragen?